Bobby Adekanye:
‘Mijn ouders hebben alles opzijgezet om mijn droom te kunnen verwezenlijken’
Voetbalkunstenaar Piro ontwierp de Eredivisiebal voor het seizoen ‘22/’23. Hierbij staat het thema ‘waar het begon’ centraal. Derbystar gaat in een vijfdelige interviewserie langs bij clubs die spelen met de Eredivisiebal om een speler te laten vertellen over zijn weg naar de Eredivisie. Bobby Adekanye, aanvaller van Go Ahead Eagles, trapt deze interviewserie af met een uitgebreid monoloog. Een mooi voetbalverhaal over de liefde van zijn ouders, volwassen worden in het buitenland en scoren in de Serie A.
“Ik ben geboren in Nigeria; in Ibadan om precies te zijn. Dat is op ongeveer vijf uur rijden van de hoofdstad Lagos. Daar ben ik opgegroeid met mijn moeder en oudere broer. Mijn vader was al eerder naar Nederland gekomen om een vaste baan en woning te vinden. Zo wilde hij aan een betere toekomst voor ons gezin bouwen.”
Ondeugend
“Voor mijn moeder was het niet altijd even makkelijk om mij op te voeden. Als 5-jarige was ik erg ondeugend en luisterde ik niet vaak naar mijn moeder. Hier heb ik wel een leuk voorbeeld van. In Ibadan was ik altijd al bezig met voetbal, maar eigenlijk mocht ik van mijn moeder nooit buiten schooltijd voetballen. Toch deed ik dat iedere middag stiekem samen met mijn broer. Helaas had onze moeder altijd door dat wij gevoetbald hadden, want we kwamen iedere avond thuis met vieze kleding. Daar was ze niet blij mee, want zij moest dat iedere dag weer gaan wassen.”
“Mijn moeder hield mijn vader goed op de hoogte van mijn ontwikkeling. Zo vertelde zij ook aan mijn vader dat ik gek was op voetbal. Mijn vader vond dit geweldig om te horen. Als hij wat geld gespaard had, stuurde hij vaak voetbalkleding vanuit Nederland naar Nigeria. Scheenbeschermers, voetbalschoenen, van alles stuurde hij op. Het mooiste vond ik het als hij een voetbalshirtje opstuurde. Dat waren vaak shirtjes van Ajax. Zo kwam ik voor het eerst in aanraking met het Nederlandse voetbal. Ik droeg die shirtjes zo vaak mogelijk.”
Gezinshereniging
“Ik kijk met een goed gevoel terug op die tijd in Nigeria, maar ik was erg blij toen ons gezin herenigd werd. Toen ik vijf jaar was, had mijn vader genoeg geld gespaard om de rest van het gezin te laten overvliegen naar Nederland. Ons gezin ging in Alphen aan de Rijn wonen. Aangezien ik zo veel bezig was met voetbal, schreef mijn vader mij in bij v.v. Alphia. Hij was daar zelf keeper en vond het heel mooi om te zien dat ik ook zo veel plezier had in het spelletje.”
“Bij die amateurvereniging kreeg ik na iedere wedstrijd al veel complimenten van de trainers en ouders van teamgenoten. Dat gaf me veel vertrouwen. Toen begon ik er zelf ook in te geloven dat ik het in me had om de top te halen. Dat vertrouwen kreeg een nog grotere boost toen ik gescout werd door Feyenoord, ADO Den Haag en het team waar ik van jongs af aan al fan van was: Ajax.”
“Ik wilde eigenlijk alleen maar zo snel mogelijk bij Ajax voetballen. Op advies van mijn vader heb ik ook de stages bij Feyenoord en ADO Den Haag afgewerkt. Beide clubs boden mij een plek aan in de jeugdopleiding. Toen er ook een uitnodiging van Ajax op de mat viel, was de keuze snel gemaakt. Ik moest en zou bij Ajax voetballen. Het was als een droom die uitkwam.”
Trainen
“Toen ik eenmaal in de jeugdopleiding van Ajax voetbalde, leefde ik iedere dag naar de trainingen toe. Ik wilde iedere dag beter worden. Overdag ging ik naar school, maar bij iedere les zat ik al te hunkeren naar het moment dat ik na schooltijd met een busje zou worden opgehaald om te kunnen trainen. Vaak reisde ik samen met Noussair Mazraoui, die ook in Alphen aan de Rijn woonde. We voetbalden ook samen op pleintjes. ‘Nous’ en ik werden echte maatjes.”
“Ik had meer teamgenootjes die nu mondiaal bekend zijn. Zo trainde ik al van jongs af aan samen met Justin Kluivert en Matthijs de Ligt. We werden getraind door Simon Tahamata, een legendarische voetballer die mij veel technische vaardigheden heeft bijgebracht. Het mooiste vond ik het als ik die vaardigheden kon laten zien in wedstrijden: bal afpakken, dribbelen en scoren. En dat het liefste de hele wedstrijd lang.”
Wekker
“Die wedstrijden werden in de weekenden altijd al heel vroeg gespeeld. Vaak al om 9.00 uur ‘s ochtends. We woonden in Alphen aan de Rijn, maar hadden thuis geen auto. Wij moesten altijd de allereerste trein pakken om op tijd op station Bijlmer aan te komen. De wekker ging dan altijd al heel vroeg af. Dat waren wel pittige tijden voor mijn familie. Mijn vader en moeder draaiden namelijk vaak nachtdiensten. Als zij thuiskwamen na een nacht werken, maakten ze zich snel klaar om met mij naar de wedstrijden te gaan.”
“Ik was jong en vol met energie. Ik zat vaak ongeduldig naar de wedstrijd toe te leven, terwijl mijn ouders vaak naast mij aan het bijslapen waren in de trein. Hoe zij met me meeleefden en alles voor me over hadden is heel speciaal voor mij. Zij hebben alles opzijgezet om mijn droom te kunnen verwezenlijken. Ik probeer ze terug te betalen voor wat zij allemaal voor mij hebben gedaan, maar in geld gaat dat nooit lukken. Het is onbetaalbaar hoeveel zij voor mij hebben gedaan.”
La Masia
“Mijn tijd in de jeugdopleiding was geweldig. Ik was een van de besten uit het team. Dat viel niet alleen op in Nederland, maar ook in het buitenland. Op mijn twaalfde werd ik namelijk op een jeugdtoernooi gescout door FC Barcelona. Toen ik hoorde dat ze mij graag wilden hebben, was ik super blij. FC Barcelona had misschien wel het beste team van de wereld. Het was de tijd van tiki-taka. Ik genoot er ontzettend van als ik naar FC Barcelona kon kijken op tv. Het was een stap waar ik geen nee tegen kon zeggen. Alles werd heel snel geregeld en voor ik het wist zat ik in Barcelona.”
“Ik ben toen alleen naar Barcelona gevlogen. Mijn gezin bleef in Nederland wonen. Hierdoor ben ik snel volwassen geworden. Ik kwam daar in een soort internaat terecht, La Masia. Xavi, Iniesta en Messi hebben daar ook gezeten. Daarom voelde het als een sprookje om daar ook op te mogen groeien.” “Nooit heb ik me eenzaam gevoeld in Barcelona. We ontbeten met elkaar, gingen samen naar school, deden samen ons huiswerk en trainden samen. We waren een hele hechte groep. Alles was in La Masia fantastisch geregeld. Je deelde een kamer met een teamgenoot en daardoor maakte je snel vrienden. Ik ben van mezelf wel een gangmaker. Een vrolijke jongen die snel vrienden maakt.”
FIFA
“Voetballend ging het vanaf de start ook heel goed in Barcelona. Ik was een van de grootste talenten uit het team. En dat bij FC Barcelona, de beste club van de wereld! Plots werd ik met twee benen op de grond gezet toen mijn trainer me na een training apart nam. Hij vertelde me dat ik niet meer mocht spelen. Ik snapte er niets van. Blijkbaar had FC Barcelona zich niet gehouden aan de eisen bij transfers van jonge spelers uit het buitenland. Dat was ook bij mij het geval. Ik moest weg bij Barcelona. Dat heeft me wel een beetje geraakt.”
“Uiteindelijk kwam ik via PSV en Liverpool bij Lazio Roma terecht. Bij al die clubs heb ik mooie momenten beleefd. Toch heb ik het mooiste moment uit mijn carrière in Italië beleefd: mijn eerste doelpunt in de Serie A. Ik wist die dag nog niet dat ik zou gaan spelen. Uiteindelijk riep de trainer me ongeveer dertig minuten voor het einde bij zich om te vertellen dat ik mocht invallen. Ik was een klein beetje verbaasd, want in Italië geven ze niet snel de kans aan jonge spelers. Ze vallen daar liever terug op oudere, meer ervaren spelers. Toen ik inviel stonden we met 4-1 voor. Ik voelde een enorme drang om mijzelf te laten zien en te scoren. Gelukkig lukte dat toen. Het was fantastisch toen het hele stadion ontplofte. Ze maakten zelfs een liedje voor me!”
Publiekslieveling
“We speelden deze wedstrijd een week na het sluiten van de winterse transferwindow. Daarin probeerde Lazio om Olivier Giroud te halen, maar dat is ze niet gelukt. Toen ik de week daarna scoorde werd het publiek helemaal gek en scandeerden ze mijn naam. Ze maakten zelfs een liedje voor me. Wij hebben Giroud niet nodig, we hebben Bobby al galmde door het stadion. Dat gaf me echt kippenvel. Sindsdien herkende iedereen mij in de stad. Dat moment ga ik nooit meer vergeten.”
“Het leven in Italië was fantastisch, maar ik mistte Nederland. Ik wilde vaker bij mijn vrienden en familie zijn en weer Nederlands kunnen spreken en horen. Toen Go Ahead Eagles in contact kwam met mijn zaakwaarnemer, werd ik direct enthousiast. Ik zie het als een mooie stap in mijn loopbaan. Via Zoom heb ik een gesprek gehad met René Hake en het vertrouwen dat hij me daarin gaf voelde heel fijn. De Eredivisie is een mooi podium waar jonge spelers zich kunnen bewijzen.”
Ambitie
“Ik heb al veel meegemaakt, maar ik ben pas 23 jaar. Ik kan nog heel veel leren, want daar ben je nooit te oud voor. Als voetballer kan je nooit afstuderen. Het niveau hier in Nederland is heel hoog. Dat onderschatten veel mensen. Daardoor leer ik iedere week heel veel en word ik wekelijks een betere speler. Ik voel me hier op mijn plek en ben blij dat ik wekelijks kan spelen. Hier ben ik thuis.”
Foto's: Pro Shots / Erik Pasman
Volgende week lees je op onze website het verhaal van RKC-aanvaller Florian Jozefzoon.
Wil jij als eerste op de hoogte zijn van de mooiste verhalen, gave content en nieuwe producten?
Abonneer je dan onderaan deze pagina op onze nieuwsbrief en volg ons op social media.
Tot volgende week!